Niels (35 jaar) woont nu al sinds 2011 in de Vogelbuurt. Zelf is hij in de Staart geboren; een geboren en getogen Dordtenaar dus! Samen met zijn vrouw en dochter is hij destijds in de Vogelbuurt komen wonen omdat de wijk hem erg aantrok. De huizen waren erg betaalbaar. Het leek een kindvriendelijke buurt met veel kinderen in de wijk. Maar de speelplaatsen die vroeger goed waren, zijn met de tijd verwaarloosd en zelfs vernield. Niels woont nu samen met zijn dochter van tien in de Vogelbuurt en heeft sinds anderhalf jaar een leuke relatie met zijn nieuwe vriendin. Zijn dochter en vriendin hebben ook erg leuk contact samen. Vroeger heeft hij een koksopleiding gedaan in Breda. Nu werkt hij al veertien jaar als kok bij hetzelfde horecabedrijf in Dordrecht. Verder heeft hij weinig hobby’s. “Dat horecaleven heeft natuurlijk rare tijden. Ik ben één dag minder gaan werken in de week, omdat ik mijn dochter op maandag heb. Maar nu draai ik nog steeds 40 uur in vier dagen!”
De vogelbuurt verbetert
Niels vind dat de wijk verbetert. “Het is wel even heel slecht geweest, ik heb heel veel overlast op de pleintjes achter mij gehad. Maar dat is sinds de afgelopen twee jaar eigenlijk wel over. Sinds het wijktoezicht wel eens rond rijdt is dat flink verminderd. Sowieso is de buurt natuurlijk aardig aan het opknappen hoor, met de renovaties en al die schoonveegacties.” De wijk is dus aanzienlijk verbeterd, vindt Niels ook qua buurtcontact verteld hij. “Je merkt wel dat de mensen wat meer naar elkaar toekomen.’’ Hij denkt dat Het Vogelnest hier ook veel invloed op heeft. De weggeefkast vindt hij bijvoorbeeld erg leuk. “Als je een boodschapje gaat doen kijk je ongemerkt toch af en toe eens in die kast. En als mijn dochter iets heeft waarvan ze zegt, het kan weg maar ik denk dat het nog goed zat is, mag ze dat ook in de weggeefkast leggen.” Hij is ook bekend met het groenteproject van het Vogelnest. En daarbij is zijn dochter een zeer bekende vogel bij de kinderactiviteiten. Zij heeft veel vriendinnetjes in de wijk die ook graag deelnemen aan de activiteiten.
Wel een kinderwijk maar geen fatsoenlijke speelplaatsen
Zijn dochter is ook erg tevreden over de wijk vertelt hij. Nu woont zij het ene deel in de Vogelbuurt met haar vader en het andere deel in een andere wijk met haar moeder. “Het is wel even wennen natuurlijk voor mijn dochter, die is nu heel erg gewend aan het Vogelbuurtje. Die contacten bij haar moeder in de wijk moeten zich natuurlijk even ontwikkelen.’’ Zijn dochter gaat ook naar de Regenboog; dé school waar alle kinderen van Vogelbuurt naar toe gaan. Op die manier is ze natuurlijk ook heel bekend met de kinderen in de Vogelbuurt. De Vogelbuurt is wel een echte kinderwijk, wat zeer belangrijk kan zijn voor iemand met een kind. ‘’Ze wordt nu wat ouder dus de prioriteit wordt wel wat minder natuurlijk. Maar toen we dit huis kochten was er een goed verzorgde speelplaats, die nu helemaal verwaarloosd is. Daar wordt nu helemaal niks meer aan gedaan door de gemeente. Het staat er nu al anderhalf jaar zo bij. Dat is gewoon zonde!” Zo ziet het Vogelplein onder andere er ook een beetje verwaarloosd uit vind Niels. Daarom is hij erg tevreden met de renovaties. De kunst in de buurt vindt hij ook erg leuk! ‘’Het heeft de buurt zeker op opgevrolijkt! Ik vind dat het wel op meerdere panden geschilderd mag worden! Waar hij ook tevreden over is, is de betrokkenheid naar de wijk toe en van de wijk. “Ik heb wel het gevoel dat als je bij Het Vogelnest met een probleem zou komen dat ze je de weg zullen wijzen en je hier goed terecht kan met je problemen.”
Vertrouwen onder buren
Niels vind het bijzonder dat alle culturen met elkaar samenleven in deze wijk. “Dat vind ik wel iets heel moois en heel belangrijks voor een wijk. Ik hoor soms wel hele negatieve dingen van mensen. Maar wanneer mensen zo klagen denk ik; ja, je moet er eigenlijk alleen maar blij mee zijn want zonder hen zat je hier nu nog steeds bloemkool te eten! Je kan eigenlijk gewoon heel veel van elkaars cultuur leren!” Zo komt er inderdaad wel meer variatie in het leven! Niels ervaart ook dat het sinds de laatste paar jaren hier wat opener is dan in zijn oude wijk. “Daar zei ik, bij wijze van spreken, niet eens hallo tegen de buurman, maar dat is hier nu wel verbeterd. Mensen stoppen hier en daar om een praatje te maken. Ik denk dat er ook wel mensen zijn die nog stug zijn, maar een groot deel is nu wel wat naar elkaar toegetrokken.” Met de buren naast hem heeft hij ook goed contact. Ze hebben zelfs wel eens met buren onder elkaar een barbecue georganiseerd voor de straat. “Als ik even snel weg moet, laat ik mijn dochter ook gerust even bij de buurvrouw om op te passen. Haar zoontje speelt ook regelmatig met mijn dochter dus dat is dan natuurlijk hartstikke leuk.” Het is fijn om te horen dat het vertrouwen er is onder buren. Saamhorigheid en vriendelijkheid is voor Niels dan ook heel belangrijk in een wijk. “Dat je gewoon een feestje kan geven zonder dat de politie in een keer aan de deur staat. Dat mensen gewoon even aankloppen als het wat zachter moet. Maar dat je dan wel even het fatsoen hebt om het ook even aan te geven aan je buren, dat je een feestje gaat houden. Dat is toch allemaal een kleine moeite?” Het is dus duidelijk belangrijk voor Niels dat er rekening met elkaar wordt gehouden.
Lees hier meer verhalen en meer over het project ‘Portretten Vogelbuurt’
Zhanna Olbina, 19 februari 2018
Foto aangeleverd door Niels van Es